Operacja nosa nie niesie ze sobą dużego ryzyka dla zdrowia i życia pacjenta. Główne ryzyko leży gdzie indziej i jest związane z kwestiami psychologicznymi.
Nos jest bardzo istotnym elementem twarzy. Zajmuje jej centralną część. Dlatego pierwsza chwila, gdy widzi się własną twarz ze zmienionym nosem jest zwykle dużym przeżyciem dla pacjenta. Nawet gdy nos jest ładny, proporcjonalny i pasuje do reszty twarzy, mózg potrzebuje czasu by zaakceptować zmianę. Istnieje ryzyko, że pomimo obiektywnie udanej operacji, zaakceptowanie nowego wyglądu nie jest łatwe lub możliwe. Nie ma wtedy jednak szansy na powrót do stanu wyjściowego. Dlatego tak istotne jest bardzo wnikliwe omówienie oczekiwań i wyobrażeń pacjenta podczas konsultacji, tak by dowiedzieć się czy jesteśmy w stanie je spełnić. Wyjaśnienie wszelkich wątpliwości przed operacją pozwala na świadomą współpracę pacjenta z lekarzem i zwykle prowadzi do zadowolenia pacjenta ze spełnionego marzenia o usunięciu kompleksu z którym żył przez wiele lat.
Dlaczego poprawkowe operacje nosa to spore wyzwanie?
Za każdym razem po operacji pozostają blizny. Nie tylko te które widać na skórze, ale też wszędzie tam pod spodem, gdzie narzędzie oddziaływało na tkanki. Stwarza to szczególną trudność we wtórnych operacjach nosa, gdzie oznacza to, że wszystkie delikatne struktury chrzęstne, trzeba najpierw odnaleźć w bliźnie. Blizna jest tkanką nieuporządkowaną – to tak jakby w gumowatej, gęstej mgle szukać czegoś co nie różni się od niej kolorem, a tylko sprężystością w dotyku. Nie lada wyzwanie! Do tego, blizna zwykle krwawi całą swoją powierzchnią, co tylko pogarsza widoczność. A anatomia chrząstek w operowanym nosie nie jest już taka jak w atlasie – została przebudowana podczas poprzedniego zabiegu. Czasem trudno przewidzieć jak.
Może okazać się, że w przegrodzie nie ma już nadmiaru chrząstki, który zwykle wykorzystuje się do ustabilizowania szkieletu nosa. Mógł zostać użyty lub wycięty poprzednio. Wtedy sięgamy po chrząstkę z innych miejsc – ucha lub żebra. Gojenie nosa wtórnie operowanego jest wydłużone, obrzęk i sztywność tkanek utrzymują się dłużej.
W jakim wieku można myśleć o operacji nosa?
Operacji nosa nie wykonuje się przed zakończeniem jego rozwoju. Znaczne zmiany rozwojowe wyglądu nosa zachodzą w procesie dojrzewania pomiędzy 12-18 r.ż. Jest to też okres, w którym młodzi ludzie zauważają i niekoniecznie akceptują te zmiany. Pojawia się myśl o operacji. Konieczne jest jednak zaczekanie do zakończenia przemian. To nie oznacza, że zaraz po ukończeniu 18 r.ż. nadejdzie najlepszy moment na operację. Możemy ją wykonać, ale na gotowość emocjonalną młodego człowieka do podjęcia wyważonej decyzji o operacji nosa, trzeba zwykle jeszcze poczekać. Młodzi dorośli mają skłonność do impulsywności. Często też w niedoskonałościach urody upatrują źródła wielu swoich problemów. Tymczasem operacja ma wpływ tylko na jeden z nich. Jeśli się to rozumie i akceptuje, to można operować się już potem w każdym wieku pod warunkiem braku przeciwskazań zdrowotnych.
(……………………………………………….)
Artykuł ukazał się w wydaniu 1/2024 art of BEAUTY
Jeśli chcesz przeczytać więcej zamów egzemplarz lub prenumeratę art of BEAUTY >>>
dr Zofia Bochen
Chirurg plastyk z Centrum Chirurgii Plastycznej dr Szczyt. Ukończyła studia na kierunku lekarskim I wydziału Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. W trakcie studiów odbywała praktyki w Helios Klinikum w Niemczech. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej.