Współczesna trychologia oferuje wiele innowacyjnych terapii. Ostatnio na popularności zyskują dwie z nich: infuzja tlenowa i karboksyterapia. Obie oparte na terapeutycznym działaniu gazu na skórę głowy.
Pierwszymi terapiami, które zyskały uznanie trychologów była mezoterapia bezigłowa i galwanizacja. Następnie popularność zdobyła mezoterapia igłowa. W chwili obecnej renomę zyskuje metoda infuzji tlenowej oraz karboksyterapii.
Karboksyterapia oraz infuzja tlenowa mają jedną wspólną cechę, wykorzystują terapeutyczne działanie gazu na skórę głowy. Karbokyterapia – dwutlenek węgla. Infuzja tlenowa – tlen. Jestem ogromną entuzjastką obu metod, każda z nich ma swoje wady jak i zalety. Świadome ich włączenie do kuracji trychologicznej w znaczący sposób może wzmocnić jej efekty.
Karboksyterapia
Procedura karboksyterapii, z ukierunkowaniem na poprawę jakości życia pacjenta, pierwszy raz została zastosowana ponad 70 lat temu w Royat we Francji u pacjentów z niewydolnością żylną. Kolejne sukcesy uzyskano wykorzystując CO2 w celu leczenia atrofii skórnej spowodowanej miażdżycą lub cukrzycą. Było to w latach dziewięćdziesiątych. Uzyskanymi efektami tych zabiegów zainteresowali się włoscy lekarze medycyny estetycznej. Zaczęli oni wykorzystywać metodę iniekcji skórnej CO2 na szeroką skalę. Z każdym kolejnym pacjentem i zabiegiem uzyskiwali coraz lepsze efekty poprawy jędrności, elastyczności i rewitalizacji skóry. W ten sposób na początku 2000 roku karboksyterapia stała się zaskakująco popularna w Europie, Ameryce Północnej i Południowej.
Zabieg karboksyterapii polega na iniekcji CO2 śródskórnie, pod specjalnie ustawionym kątem, który to jest dobierany w zależności od zamierzonego celu. Tak więc inną technikę podaży gazu wybieramy w celu hamowania wypadania włosów i rewitalizacji skóry w okolicach mieszków włosowych, natomiast inną w przypadku redukowania zmian łuszczycowych. Wstrzykiwanie gazu odbywa się za pomocą specjalnej aparatury, która wyposażona jest w system filtrów oczyszczających gaz oraz wenflonów obniżających ciśnienie gazu na wyjściu z igły. W aparaturze ustawiamy również dawkę podawanego CO2, która zależna jest od miejsca zabiegowego i techniki pracy. Po iniekcji gazu CO2 w obszarze owłosionej skóry głowy za pomocą igły o specjalnej średnicy pojawiają się drobne uwypuklenia. Jest to objaw migracji dwutlenku węgla w obszarze mieszków włosowych. Wyniosłości wchłaniają się w ciągu kilku minut. Infuzja CO2 w skórze głowy przyspiesza krążenia krwi. Jest to wynik zwiększonego ciśnienia w kapilarkach krwionośnych. Proces ten nazywa się rewaskularyzacją, czyli poszerzeniem i udrożnieniem zwężonych naczyń. Kolejny proces, który wynika z tworzenia depozytów dwutlenku węgla w tkankach to neowaskularyzacja, czyli tworzenie przez organizm zupełnie nowych naczyń krwionośnych. Oba procesy zapewniają dotlenienie obszaru zabiegowego oraz zwiększenie wchłaniania się czynników aktywujących podziały komórkowe, które to zapewniają wzrost włosów. Takie zwiększone uwalnianie tlenu w skórze poddanej zabiegowi wynika z efektu Bohra. To znaczy, że hemoglobina ma większe powinowactwo do CO2, w momencie gdy jego stężenie rośnie. W obecności enzymu anhydrazy węglanowej, dwutlenek węgla jest przekształcany do węglowodorów w erytrocytach i jonów wodorowych (CO2 + H2O -> H+ + HCO3–). Taka reakcja wywołuje spadek pH w stronę kwasową, co skutkuje dysocjacją O2 do obszaru zabiegowego.
Zabieg karboksyterapii wykorzystywany w trychologii jest bardzo bezpiecznym zabiegiem. Powód? Nasz organizm przecież samoczynnie produkuje CO2 w efekcie metabolizmu komórkowego. Aplikacja CO2 śródskórnie nie jest groźna, gdyż gaz nie jest traktowany przez nasz organizm jako związek toksyczny. Jego podaż nie powoduje alergii, nadmiar wydalany jest w prawidłowym procesie fizjologicznym przez płuca i nerki. Tak więc zabieg nie jest obarczony powikłaniem, okresem rekonwalescencji i skutkami ubocznymi. Minimalne defekty w postaci siniaków mogą występować po samym nakłuciu. Jednakże ustępują bardzo szybko bez pozostawienia śladów. Przed przystąpieniem do zabiegu należy przeprowadzić wnikliwy wywiad w celu wykluczenia przeciwskazań. Do przeciwskazań wykonania zabiegu karboksyterapii należy:
- ciąża
- laktacja
- nowotwory
- niewydolność płuc, serca, nerek
- inhibitory anhydrazy węglanowej
- niewyrównane nadciśnienie tętnicze
- choroby autoimmunologiczne
- stany zapalne.
Należy pamiętać, że terapia trychologiczna dwutlenkiem węgla powinna obejmować kilka zabiegów w serii. Efekty terapii są uwarunkowane przyczyną schorzenia, cechami osobniczymi pacjenta oraz systematyką i konsekwencją w wykonywaniu zabiegów.
Infuzja tlenowa
Procedura infuzji tlenowej w trychologii jest oparta na działaniu cząsteczki O2. Skoncentrowany hiperbaryczny tlen charakteryzuje się całym wachlarzem pozytywnych działań i efektów. Kolokwialnie mówiąc – tlen jest życiodajnym pierwiastkiem. Zdecydowanie nie ulega wątpliwości, że każda komórka naszego ciała potrzebuje do życia tlenu. Do wyjątku nie należy skóra głowy i cebulki włosowe. Ich procesy życiowe również potrzebują tlenu.
Terapeutyczne zabiegi tlenowe polecane są w szczególności osobom, które borykają się z wypadaniem włosów, ich osłabieniem, problemami łojotokowymi lub różnego rodzaju schorzeniami z podłożem nadmiernej keratynizacji.
Zabieg mezoterapii tlenowej (infuzji) polega na równoczesnym wtłaczaniu w skórę głowy wysoko sprężonego tlenu cząsteczkowego oraz składników aktywnych, które to są niejako przemycane w głąb skóry głowy, dzięki zastosowaniu wysokiego ciśnienia. Zabieg wykonywany jest przy pomocy dedykowanego urządzenia. Urządzenie wyposażone jest w dwie dysze. Dzięki temu możemy wykonać dwa rodzaje zabiegu trychologicznego.
Pierwszy rodzaj dyszy zwany aerografem (końcówka do aplikacji produktu) oddaje finalnie przefiltrowany i skoncentrowany 96% tlen wraz z czynnikami aktywnymi, dobranymi przez trychologa do indywidualnego problemu skóry głowy. Tym rodzajem dyszy możemy wykonać zabiegi dotleniające i wzmacniające naczynka krwionośne oraz regulujące pracę gruczołów łojowych. Wykorzystujemy tu ciśnienie 1-2 bary. Natomiast druga dysza, oprócz stężonych cząsteczek O2 oddaje również fizjologicznie obojętny roztwór NaCl w celu abrazji rogowych warstw naskórka.
Ten rodzaj redukcji keratynizacji naskórkowej nazywamy oksybrazją. W zabiegu tym powinniśmy użyć ciśnienia maksymalnie o wartości 3 bary. Taka wartość zapewni nam skuteczne i bezinwazyjne usuwanie zrogowaciałych zmian naskórkowych występujących w różnych dermatozach skóry głowy. Strumień cząsteczek O2 zawieszony jest między mikrokropelakami roztworu soli fizjologicznej i wyrzucany z prędkością 8 l/min. Aerograf przesuwamy w odległości 0,5 do 1 cm od skóry głowy. Pracę na danej partii skóry głowy można powtórzyć w przypadku zalegających zmian.
Zabiegi abrazji tlenowej mają na celu usunięcie zalegających złogów keratolitycznych oraz zrogowaciałych warstw naskórka. Ponadto duża kondensacja tlenu dawkowana na skórę głowy ma zbawienny wpływ na zmniejszenie reaktywności pracy gruczołów łojowych oraz redukcji kolonii bakterii beztlenowych Propionibacterium Acnes (występują przy nadreaktywności gruczołów łojowych i mogą prowadzić do zapalenia mieszków włosowych). Dodatkowo należy też zwrócić uwagę, iż dzięki oksybrazji wzrasta aktywność komórek obojętnochłonnych. Efekt? Wspomagamy mechanizm odpornościowy i przyspieszamy procesy gojenia przeczosów oraz stanów zapalnych (obecnych np. przy ŁZS). Ponadto skóra głowy po zabiegu ma tendencję do zwiększonej absorbcji czynników aktywnych z preparatów trychologicznych (np. z ampułek, toników, lotionów). Dodatkowo aplikacja tlenu przyspiesza metabolizm komórkowy i krążenie krwi w kapilarkach włosowych oplatających mieszek. Efektem tego finalnie jest przyspieszony porost włosów i zmniejszenie procesu wypadania włosów.
Włączenie zabiegu infuzji tlenowej do terapii trychologicznej, polecane jest osobom cierpiącym na wypadanie włosów z przyczyny chronicznego stresu. Takie osoby mają osłabione mikrokrążenie krwi w skórze głowy, tym samym spowolniony transport tlenu w naczynkach krwionośnych. Zabieg powinien zniwelować tą przypadłość.
Bardzo dobre rezultaty uzyskamy wykonując zabieg osobom, które prowadzą niezdrowy tryb życia ( np. prowadzą niską aktywność fizyczną). Transport tlenu do komórek odbywa się wolniej, krew nie jest wysoko wysycona cząsteczkami O2. Do mieszka włosowego dociera niewielka ilość tlenu więc jego rozwój jest spowolniony (w wielu wypadkach całkowicie zatrzymany).
Atutem infuzji tlenowej jest bezinwazyjna procedura zabiegowa, brak przerwania ciągłości naskórka, brak powikłań i skutków ubocznych. Zabiegi nie wymagają rekonwalescencji i mogą być wykonywane przez cały rok (nie są zależne od wysokich/niskich temperatur oraz fotoprotekcji UV).
Karboksyterapia i infuzja tlenowa to dwie metody wykorzystujące zastosowanie gazów w terapii trychologicznej. Każda z tych metod ma swoich zwolenników i przeciwników. Każda z nich ma swoje ograniczenia jak i ogromne zalety. Należy pamiętać, że żadna z nich nie jest receptą na każde schorzenie trychologiczne. Jest tylko narzędziem w rękach trychologa, który to dzięki swojemu doświadczeniu i wiedzy powinien wiedzieć w którym momencie włączyć je do terapii trychologicznej.
Anna Mackojć
Trycholog, biotechnolog. Właścicielka Instytutu Trychologii w Warszawie (www.trychologia.edu.pl). Praktyk i entuzjasta najnowszych terapii trychologicznych.